پروفسور دهپور در آئین نکوداشت خود:
ما صرفاً شاهد آینده نیستیم، بلکه آن را میسازیم
استاد ممتاز فارماکولوژی جهان در مراسمی سرشار از تواضع و قدرشناسی، ضمن ادای احترام به معلمان و پیشکسوتان خود، تبیین مفاهیم بنیادین علم را رسالت اصلی پژوهشگران جوان دانست.
به گزارش روابط عمومی معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه؛ پروفسور احمدرضا دهپور، دانشمند برجسته یک درصد برتر جهان، در آئین نکوداشت خود که صبح امروز در دانشکده داروسازی رشت برگزار شد، سخنان خود را با ستایش مقام «معلمی» آغاز کرد و اظهار داشت: «شأن معلمی همواره بالاتر از استادی است.»
وی با نمایش تصاویری از معلمان و مربیان دوران تحصیلی خود، بهویژه «بهروز خان دلیلی»، یاد اساتید بزرگی چون محمد عباسعلیوند خویی، فرخ شادان و ناصر ملکنیا را گرامی داشت.
روایتی از یک فرصت علمی؛ از تهران تا کمبریج
پروفسور دهپور با مرور خاطرات دوران تحصیل، به یک نقطه عطف علمی در زندگی خود اشاره کرد و گفت: «من بسیار خوششانس بودم که در برههای، استاد "فرانک مایکل" از دانشگاه کمبریج به تهران آمد و فرصتی استثنایی فراهم شد تا تحت آموزشهای ایشان قرار بگیرم.» وی این ارتباط را مسیری برای یادگیری دانش روز جهانی دانست که بعدها با ارتباطات علمی با چهرههایی نظیر «مایکل گوشتان بورن» (فرزند برنده جایزه نوبل) ادامه یافت.
تبیین فلسفه علوم در چهار واژه
این دانشمند برجسته در بخشی از سخنان علمی خود، مفاهیم پیچیده زیستی را در کلماتی موجز خلاصه کرد و گفت: «اگر بخواهیم این علوم را تعریف کنیم، فیزیولوژی یعنی نظم (Order)، پاتوفیزیولوژی یعنی بینظمی (Disorder)، بیوشیمی یعنی متابولیسم و فارماکولوژی در مفهوم گیرنده (Receptor) خلاصه میشود.» وی در ادامه با تشریح مبانی «فارماکودینامیک» و چگونگی اثرگذاری دارو بر بدن (رابطه دارو و گیرنده)، به تاریخچه خالصسازی داروها اشاره کرد و ضمن یادکرد از «فردریک سرتونر» (کاشف مورفین) و «پاول ارلیخ» (پدر شیمیدرمانی)، بر اهمیت تخصص و حذف ناخالصیها در مسیر درمان تأکید کرد.
پیام به نسل جوان: آینده ساختنی است
پروفسور دهپور در پایان سخنان الهامبخش خود، با خواندن بیتی با مضمون امید در دل سختیها: «هنوز با همه درد، امید درمان هست / که آفتاب پس از شب، به فکر یلدا هست» رو به دانشجویان و پژوهشگران جوان گفت: «ما نباید فقط شاهد و ناظر آینده باشیم؛ رسالت ما این است که آینده را با دستان خود بسازیم.»
نظر دهید